Απόψεις : Ο απολογισμός 24 χρόνων

 Σήμερα σβήνω 24 κεράκια από την υπέροχη τούρτα που μου έφτιαξε η μαμά.Με αφορμή τα γενέθλια μου λοιπόν,σκέφτηκα να κάνω έναν απολογισμό.Μην χαίρεστε,όχι των προσωπικών και ερωτικών μου στιγμών , αλλά το πως είμαι εγώ και ένα μεγάλο μέρος των συνομήλικων μου σε σύγκριση με το πως "θα έπρεπε" να ήμασταν σε αυτή την ηλικία.

  Όταν η μαμά μου έκλεινε τα 24 της είχε μία κόρη 6 ετών(εμένα) και έναν γιο 3 χρονών (τον αδερφούλη μου),δούλευε,είχε έναν αρκετά ικανοποιητικό μισθό και ένα σπίτι που το είχε φτιάξει με το σύζυγο της (τον μπαμπά μου) μετά από κόπο και δουλειά.

  Ποιος στα 24 του έχει κάτι από τα παραπάνω;Δεν μιλάω για δική του οικογένεια,αλλά για έναν μισθό με τον οποίο να μπορεί να ικανοποιεί τον εαυτό του και τις βασικές του ανάγκες. Για σπίτι; Ούτε λόγος!Με τόσα χαράτσια και φόρους μόνο περιουσία δεν είναι.

  Την δεκαετία του '90 ως τα μέσα της δεκαετίας του 2000 το "ελληνικό όνειρο" (με το αμερικανικό ουδεμία σχέση έχει) ήταν να έχεις ένα δικό σου σπίτι και ένα δικό σου αυτοκίνητο.Τώρα στις αρχές της νέας δεκαετίας το όνειρο άλλαξε,όχι δεν έγινε ένας δικός μου ουρανοξύστης και ένα δικό μου ελικοπτεράκι, αλλά μία δουλειά (όχι στο δημόσιο κατά προτίμηση).

   Η νέα γενιά -όπως μας αποκαλούν αυτοί των οποίων τα λάθη τους πληρώνουμε- έχουμε κάποια πτυχία παραπάνω από την προηγούμενη. Και ποιος τα έδωσε αξία; Ίσως ο τεχνίτης που του δώσαμε δουλειά για να τα βάλει σε κορνίζες. Οι περισσότεροι από εμάς διαλέγουν άλλη χώρα,παίρνουν τις βαλίτσες τους και τις κορνίζες με τα πτυχία και φεύγουν, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν στην χώρα τους αυτά που έζησαν οι γονείς τους.Αυτά που κοροιδεύαμε, τα λουστήκαμε!

   Όλα έχουν αλλάξει και οι αλλαγές δεν σταματούν εδώ δυστυχώς.

   Σήμερα  σβήνω 24 κεράκια από την  υπέροχη τούρτα που μου έφτιαξε η μαμά και σκέφτομαι μήπως όλη η γκαντεμιά έπεσε πάνω μου,βλέπετε σήμερα έχει γενέθλια και ο Επίτιμος(ημ. γεννήσεως: 18/10/1918   Ναι,70 ολόκληρα χρόνια διαφορά)!